ვილანოვას არც ერთ სამარხში წარწერა არაა აღმოჩენილი. ამ ქვეყანაში მცხოვრები ინდო-გერმანები წერა-კითხვის უცოდინარები იყვნენ. ლართის სამყაროში კი პირიქით, წერა-კითხვის ცოდნა ჩვეულებრივი მოვლენა იყო. როგორც გამოკვლევებმა დაადასტურეს, მისი აკლდამა ძვ.წ. VII საუკუნეს ეკუთვნის.

ის რაც რეგოლინი-გალასის სამარხის ბნელ დერეფნებში აღმოჩნდა, ანალებში განუმეორებელ სენსაციად დარჩა. არცერთ სხვა სამარხში არ აღმოჩენილა ძვირფასი ნივთების ასეთი რაოდენობა. და მიუხედავად ამისა, ჩერვეტერის აღმოჩენა ერთადერთ შემთხვევას არ წარმოადგენს.

იმავე VII საუკუნეს ეკუთვნის იტალიის გულშივე, სხვა ადგილებში აღმოჩენილი მსგავსი საგნები – სამკაული, ავეჯი და ჭურჭელი, რომლებიც ცივილიზაციის გასაკვირ პროგრესს და არანაკლებად გასაკვირ სიმდიდრეს მოწმობენ, რამაც ძუნწი სიმარტივით გამორჩეული სამიწათმოქმედო ცივილიზაცია შესცვალა.

1985 წელს, ტარქვინიესის ახლოს, არქეოლოგებმა განძის მაძიებელთა მიერ უკვე გაძარცვული სამარხი აღმოაჩინეს. მძარცველებს განძის ნაწილი გატანილი ჰქონდათ, ნაწილი კი იატაკზე იყო მიმობნეული. ის, რაც მძარცველებს გადაურჩა, ნათელ წარმოდგენას ქმნიდა იმ ბრწყინვალებაზე, რომლითაც სამარხი უნდა ყოფილიყო მოწყობილი. მასშიც დიდგვაროვანი ქალი იყო დასვენებული, რომელსაც ოქროს პექტორალი ამკობდა. მისი დიდი ხნის წინ დაშლილი სამოსი, როგორც ჩანს, ოქროს წრიული და კვადრატული ფირფიტებით უნდა ყოფილიყო მოქარგული. მის სამკაულთა ნაშთები იატაკზე ჯერ კიდევ იყო მოფენილი - პაწაწინა ცხენებზე ამხედრებული მაიმუნებით მორთულები ფიბულები, ბრინჯაოს ამფორის ფრაგმენტები ლოტოსის ყვავილის ფორმის სახელურებით და უცნაური ფორმის დოქები.

ადგილობრივი წარმოების საგნების გვერდით ნაპოვნი იქნა აღმოსავლეთ ხმელთაშუაზღვისპირეთიდან და აზიიდან შემოტანილი საქონელიც: სამკაული, ჭურჭელი თუ ფუფუნების საგნები. იმპორტი შემოჰქონდათ ეგვიპტიდან და სირიიდან, კვიპროსიდან, როდოსიდან და საბერძნეთიდან. ზოგ ობიექტს უფრო გრძელი გზა ჰქონდა გამოვლილი. ისინი შუამდინარეთიდან და ურარტუდან შემოჰქონდათ...