მარკ-ალენ უაკნას აზრით, იუადაიზმს თანამედროვეობაში სწორედ ცოცხალი აზრი აქცევს, რომელსაც ყურადღებიანი ინტერპრეტაცია პოულობს, ვინაიდან სწორედ მასში პოულობენ იმ აზროვნების თავისუფლებას, რომელსაც თანამედროვე აზრი ეძებს. თანამედროვე აზრმა, ნიცშეს და ე.წ. ეჭვის ფილოსოფიის შემდეგ, აზრის საზღვრები ძალიან კარგად დაინახა. აზრი გაგების ინტელექტუალურ მოთხოვნილებას ისევე ემორჩილება, როგორც ცხოვრების გზის არჩევის მორალურ საჭიროებას. ცხადია, რომ სულერთია რისი თქმით და კეთებით, ცხოვრების აწყობა შეუძლებელია. თუმცა ყველაფრის გაგების სურვილი და მეტისმეტად ხისტად ქცევა საჭირო არაა.

ყველაფრის გაგების სურვილი ტოტალიტარულია და შემაშფოთებელია გაგონება წინადადებისა «მე ყველაფერი გავიგე», «მე ყველაფერს მივხვდი». ამავე დროს, ზარმაცის საქმეა და შეზღუდულია წინასწარ მოცემული წესრიგის შესაბამისად ცხოვრება. აზრის ჭეშმარიტება მდგომარეობს იმაში, რომ ის აზროვნებისკენ უბიძგებს იმას, ვინც მას იაზრებს. მოქმედების ჭეშმარიტება მოქმედის ცხოვრებაშია. მაშ, საჭიროა კონფორმიზმის დამსხვრევა. რაც შეეხება ტექსტს, რომელსაც ვკითხულობთ, უნდა გავბედოთ თქმა იმისა, რომ აზრი არაა აზრი და ისე აღმოვაჩინოთ აზრი და მნიშვნელობა, ვინაიდან აზრი არ უნდა გადავაქციოთ კერპად. სწორედ ამას გვეუბნება ბიბლია.

იუდაიზმისთვის ღმერთის სახელი გამოუთქმელია. ამას გარდა, ღმერთი ტრანსცენდენტური და უსასრულოა. ის არის ის, ვინც ყველას და ყველაფერს აჭარბებს, ის ყველაფერზე დიდია. ყველა ეს დამახასიათებელი ნიშანი ერთდება. ღმერთს ვერ ჩავკეტავთ ენაში, სივრცეში თუ ცხოვრებაში, თუ ჩვენ დახურული ცხოვრების ძალადობაში გადავვარდებით და მას კერპად არ გადავაქცევთ. მაშ ბიბლიურ ღმერთში უყოყმანოდ უნდა დავინახოთ სრული თავისუფლება, ისევე როგორც რადიკალური ნონკონფორმიზმი. ესაა ღმერთის ფარული სახე. იქნებ შესაძლებელია ბიბლია ხვალინდელი დღის დიდი წიგნი იყოს?

შემოქმედებითი წარმოსახვის თემის უკან ჩვენ შინაგანი უნივერსალური, საყოველთაო ურთიერთობის დიდ თემას ვხედავთ.

ბერტრან ვერჟელი, «ფილოსოფოსთა ბულვარი რენესანსიდან დღემდე», გამომცემლობა მილანი, 2005 წელი
თარგმანი გიორგი მარჯანიშვილისა